Laten we leven nu de liefde tussen ons gestorven is.
Liefde kan je bijten.
Dat doet ze juist nu.
Bijten.
Wanneer ze op haar hoogtepunt is.
O donkerheid. O donkerheid.
Je verbergt haar voor me.
Maar ik voel haar aanwezigheid.
Zo voelt mij.
Het kwade draagt mij.
Het lot gaat haar gang.
Zij gaat door waar ik allang gestopt was.
Veilig terug gekeerd.
Maar niet zij.
Zij is het lot.
Herinner je de tijden, samen zijn.
Zo onthoud je, wanneer je me hoorde.
Het verleden in het licht trekkend.
Dat is te laat.
Ja, zo sterven dromen.
Wat ze na laten.
zijn soms zwaar verteerbare brokken.
Soms ook splinters, kruimels.
Ze schitteren dan in het licht van het verlangen.
Muziek, zij bespeelt je,
Ze draagt je,
Zoals die liefde.
Toch.
We gaan langzamer
Want de tijden gaan verder
Duren korter dan wel eerst
Ik hou van je, laten we het leven vieren………….