Gedichten Introspectie

OP WEG

Ik ben vaak weg, zonder te weten waar ik ben.

Dat klinkt alsof ik niet weet waar mijn bed staat.

Maar die staat niet, die schommelt.

De hele dag en nacht door.

Waarom zou ik willen weten waar ik ben, liever dan op weg?

Op weg, op mijn bewegend bed.

Marcel de Wit

Overprikkeld

Het lukt me niet

Ik kan het niet

Hoe hard ik het ook probeer

Elk signaal wat binnenkomt

Ieder geluid doet zeer

Mijn hoofd loopt over

Lijf zit vast

De wereld is te veel

Laat me even op mezelf

Geef me even stil

Auteur Anne-Marije Maris van Brievenbusgeluk.nl

Smeltkroes (Desiderata*)

Marcel de Wit

Wees kalm te midden van het lawaai en de haast, en bedenk welke vrede er in stilte kan heersen. Sta, voor zover mogelijk, zonder overgave op goede voet met alle mensen.

Spreek rustig en duidelijk uw waarheid; en luister naar anderen, zelfs naar de saaie en onwetende; ook zij hebben hun verhaal.

Vermijd luidruchtige en agressieve personen; ze zijn kwellend voor de geest. Als u uzelf met anderen vergelijkt, kunt u ijdel of verbitterd worden, want er zullen altijd grotere en kleinere personen zijn dan uzelf.

Geniet van je prestaties en je plannen. Blijf geïnteresseerd in je eigen carrière, hoe bescheiden ook; het is een reëel bezit in de veranderende lotgevallen van de tijd.

Wees voorzichtig in uw zakelijke aangelegenheden, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor welke deugd er is; veel mensen streven hoge idealen na, en overal is het leven vol heldendom.

Blijf jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Wees niet cynisch over de liefde; want ondanks alle dorheid en ontgoocheling is het zo eeuwig als gras.

Neem vriendelijk de raad van de jaren aan en geef gracieus de dingen van de jeugd over.

Koester de kracht van de geest om u te beschermen bij plotselinge tegenslag. Maar maak jezelf niet lastig met duistere fantasieën. Veel angsten komen voort uit vermoeidheid en eenzaamheid.

Wees naast een gezonde discipline mild voor jezelf. Je bent niet minder een kind van het universum dan de bomen en de sterren; je hebt het recht om hier te zijn.

En of het je nu duidelijk is of niet, het universum ontvouwt zich ongetwijfeld zoals het hoort. Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij is. En wat uw inspanningen en ambities ook zijn, bewaar in de luidruchtige verwarring van het leven de vrede in uw ziel. Met al zijn schijn, zwoegen en gebroken dromen is het nog steeds een prachtige wereld. Wees vrolijk. Streef ernaar gelukkig te zijn.

Door Max Ehrmann ©1927

*Desiderata uit de gedichten van Max Ehrmann (1872–1945) onder redactie van Bertha Ehrmann uitgegeven door Bruce Humphries, Inc. 1948

Desiderata (Latijn voor “dingen waarnaar verlangd wordt”) is proza uit 1927. Het biedt tijdloos advies over hoe je een vervullend, zinvol en geordend leven kunt leiden. De tekst was onbekend tijdens het leven van Max Ehrmann. Na zijn dood vond zijn vrouw de tekst en heeft het in 1948 laten publiceren. Max Ehrmann schreef veel over spirituele zaken en dat geldt ook voor de Desiderata.

Waar ik ben

Mijn denken is een geschenk van mijn vader.

Wanneer mijn denken spreekt, hoor ik mijn stem.

Dit is mijn plek, zeg ik, met mijn denken.

Als ik spreek, vertel ik wat ik denk.

Hetzelfde denken dat de daden van het lichaam,

zo op de voet volgt.

Mijn lichaam is een geschenk van zijn zoon

Hij zei “neem, eet en drink mijn pijn ter herinnering”.

Maar het hart daar en tegen houdt gevangen wat de geest aan vrijheid zoekt, bang als het is, dat de herinnering van dat wat het gevonden heeft, te vergeten.

Zo is mijn herinnering een geschenk van de Heilige Geest,

het maakt bekend, dat wat is geweest.

Het laat me ervaren wat ik voel.

Kan luisteren naar het vlees,

over wat het nu nodig heeft.

Marcel de Wit (MdWP)