Het was een hete middag, als ik jouw voetstappen gevonden heb,
stopte ze in mijn rugzak.
Hoorde ik een liefdevol,
gedragen ritme, uit een café met uitzicht op de zee.
Daar heb ik je voetstappen uit gepakt, samen met hun heb ik gedanst
op bob Marly’s tekst “Get up stand-up, don, t give up the fight”
mijn cappuccino betaald, jouw voetstappen ingepakt, Weer terug op het zand.
Je voetstappen,
weer neergelegd.
Ze houden er niet van, bewaard te worden. Voetstappen lachen alleen, wanneer ze vrij zijn.
